Początki
The original D&D rules are a classic. They gave the first gaming system for fantasy role playing and, in my opinion, are still the best set of rules on the market. When I revised the rules I tried to maintain the spirit of the earlier rules. While the material in this booklet is referred to as rules, that is not really correct. Anything in this booklet (and other D&D booklets) should be thought of as changeable (…). The purpose of these “rules” is to provide guidelines that enable you play and have fun, so don`t feel absolutely bound to them. 
Jako że nadal czytam PDF-a Points of Light II oraz czekam na plik z materiałem do 2E od Białasa - dzisiaj szybki post prostujący pewną niejasność. Przyznam, że korciło mnie, by napisać wylewny elaborat o tym, co myślę o mykach z komciowaniem na jednym z polskich portali o RPG, ale ograniczę się do prostej deklaracji. Szkoda palców. Nie zaglądam na tą stronę i nie piszę jakichkolwiek komentarzy pod żadną z notek blogowych czy artykułami tam zamieszczanymi. Albino podesłał mi link do notki o "D&D 3E a D&D 4E" (czy jakoś tak), której autor przez pomyłkę zidentyfikował jednego z niezarejstrowanych komentatorów jako mnie. Przeczytałem tylko tytuł i przeskoczyłem do komci, o których pisał Tow. Albino. Żadne z nich nie są moje - nie napisałem na tym portaliku ani jednego słowa od roku. Fajnie, że nie tylko Borejko ma naśladowców. ;) Do autora rzeczonej notki: odpozdrawiam, tak.
Kolejnym podręcznikiem Roba Conley'a jest The Majestic Wilderlands. Wydany został ponad miesiąc temu, składa się ze 140 stron i dostępny jest na Lulu (8,5 €) i RPGNow (PDF 7$). Podręcznik napisany został z myślą o Swords & Wizardry, ale można wykorzystać go, hipotetycznie, w Original lub Classic D&D. Projekt dodatku przypomina OD&D - zawiera w sobie zarówno nowe zasady i role, potwory i skarby oraz wskazówki do prowadzenia kampanii w określonym settingu. Tyle w teorii... Chociaż tytuł wskazuje na klasyczną pozycję Judges Guild, pn. Wildrelands of High Adventure, jest to materiał inspirowany dziełem Bledsawa, ale znacznie zmodyfikowany - jest zapisem trzydziestoletniej kampanii Roba w tym settingu. Całość podzielona jest, klasycznie, na 3 części i każdej z nich wystawiłem ocenę cząstkową.
Śmierć Boba Bledsawa, postaci niemal zapomnianej wśród współczesnych RPG-owców, przypomniała retrogamerom o klasycznych role-aids, wydawanych przez Judges Guild do niemal wszystkich systemów RPG, które wydawane były w pierwszej dekadzie istnienia hobby. Mało tego - sandbox, który miał swoje miejsce na sesjach "od zawsze", stał się przedmiotem, kolejnym po Megadungeon, rozlicznych dysput, teoretyzowania i został, koniec końców, ponownie przywrócony dla szerszej rzeszy fanów do "codziennego" użytku. Jednym z najlepszych produktów, które ukazały się w światku OSR-u jest z pewnością podręcznik Points of Light, Roba Conley'a i Dwayne'a Gillinghama. Dla śledzących wydarzenia w retrogamingu wiadomym jest, że Rob, fan i "wskrzesiciel" pamięci o Judges Guild, jest specjalistą od sandboxa. Jego posty są niezwykle szczegółowe i poruszają wiele aspektów tego fundamentalnego modelu grania w old schoolowych RPG. Począwszy od kombinowania z samymi heksami, przez żmudne światotworzenie, po ogólne procedury i mechanikę rozgrywki - takie holistyczne podejście jest jego "znakiem firmowym" w OSR. Rob niczego nowego nie wymyśla, a popularyzuje i poddaje w rzetelny sposób dyskusji całą gamę zagadnień związanych z sandboxami.
Jedyną ideą w D&D 4E, która mi się dość podoba, to ta, że świat jest rodzajem postapokaliptycznej rzeczywistości albo ledwo rodzącej się cywilizacji. Tzw. punkty światła (ang. points of light) to nic innego, jak plamy przyjaznych (mniej lub bardziej) ośrodków cywilizacji, które otoczone są morzem ciemności – dziczą, niepoznanym lub przybytkami zła. Model ten jest, rzecz jasna, zerżnięty wprost z produktów Judges Guild. Zerżnięty niekonsekwentnie, bo wizja realiów proponowana przez autorów 4E w postaci rozwiniętego handlu, epickiej magii (Puff! i bezpieczna teleportacja podróżników pół kontynentu dalej), czy też przepływ informacji zgrzyta. Nie mówiąc już o sztucznym podziale, wziętym z wersji Classic D&D: 1-10 lvl siedzicie w lochach, 11-20 lvl łazicie po dziczy, 21-36 lvl planewalkers, 37+ jesteście sobie bogami. Sama idea, jest jednak dobra, a lepiej ujawnia swój potencjał w "naturalnym tworzywie": OD&D czy pierwszym Travellerze, gdzie właśnie tak wyglądał zazwyczaj model świata. 
Czytelnicy Inspiracji pamiętają zapewne polemikę, która się wywiązała między mną a Ojcem Kanonikiem przy okazji jego recenzji Swords & Wizardry. Kanonik poddał grę Fincha miażdżącej krytyce, oceniając ją jako zdecydowanie nieudany klon 3LBB. Ja ze swojej strony broniłem owoców pracy Fincha wychodząc z założenia, iż tak naprawdę S&W nie miało stanowić wiernego klonu gry Gygaxa i Arnesona, lecz raczej swoistą (re)interpretację OD&D, przeznaczoną dla współczesnego odbiorcy. Zachęcony polemiką z Kanonikiem, postanowiłem sprawdzić oba systemy „w praniu”. W efekcie poprowadziłem dwie krótkie sesje w obsadzie 1 gracz / 1 referee. Był to właściwie ten sam, niewielki dungeon (pomyślany jako zaczątek czegoś większego) rozegrany dla dwóch różnych graczy, pierwszy raz w oparciu o 3LBB, drugi – S&W.
Poniżej zamieszczam sklecony na szybko ekstrakt rozmowy Key-Ghawra ze mną, a który jest wstępem do jego pierwszego posta na Inspiracjach. Zapewne nie każdy zagląda do komentarzy, a tam zdarza się czasami drugie tyle, co w samej notce. Albino obiecał, że to skleci, ale poleciał do siebie i się pewnie aklimatyzuje i dochodzi po polskim Sylwestrze. ;) Tak więc - nasza rozmowa o Swords & Wizardry (parę innych rzeczy pod oryginalną recką) jako preludium do przyszłej notki Key'a, w której zestawi klona i klonowanego w oparciu o sesje rozegrane na obu.
